.

حبّيت نهار تحلّ فمّك وتتكلّم...

تفاعلاً معا التخلف ألي قاعد يصير ...

وسياسة وخر وخر حتى يوفى ضهر البهيم

حبّيت نهار تحلّ فمّك وتتكلّم...

قالولك بلّع، واحمدو علّي عاطيك ...

قلت نسكت خير ملّي نتألم ...

ريت الظّلم بعينيك وقلت موش ليك...

سمعت النّشاز وقلت ملاّ فنّان ...

ريت الدّموع وقلت ملا خرنان ...

اش خير مالنّوم و راحت البال...

بلا وجايع راس بلا شوهة بلا هبال ...

أما يوفى الليل وتفيق مالمنامة ...

تلقى ألّي كان ليك ولّى خاطيك

تلقى ألي رضيت بش تبيع شرفك عليه...

ماهو ألاّ سراب يمشي.. و في وهمك يخلّيك ...

ويجي نهار الشاّبي حكى عليه في قصيدة

يدور الزّمان والدنيا تتقلب عليك ...

marche sceptique - suite

Et il continue la marche...
sans surprise aucune , le gouffre l'accueille comme il avait prédis ...
ou peut être, était il surpris de voir, pour une fois ,une de ses prédictions se réaliser ...

il sentait l'air soulever ses long cheveux en bataille , il en conclu que le sol au dessous des pieds qui le portaient s'est disparu , et que bientôt il rejoindra une fin qu'il peinait a décrire ... à imaginer .
Curieusement , il ne sens plus l'odeur du magma qui avait dessiné son long trajet vers le cratère ...


est-ce l'intensité de l'air qui semblait le mettre en lévitation qui est derrière la censure de la douce fumée des abîmes?
ou a t-il encore une fois perdu un de ses sens ... c'était devenue une habitude depuis la première étincelle ...
voila déjà un bon bout de temps qu'il avait perdu son sens de l'orientation ... qu'il ne parvenait plus à identifier le sens qu'il doit suivre et à trouver un sens à ce qui se produit ...
la lueur qui illuminait son ciel était sa seule carte de route , son seul moyen de sortie .. et d'accès à ce terrible et savoureux labyrinthe qu'il s'était fait construire sous le reigne de cette lumière, de sa lumière ... de sa lumière...
il s'était toujours demandé si cette lueur goûtait au même plaisir d'illumination qu'il parvenait à déguster ...
Il avait peur de répondre ...il avait mal ...
Il avait peur d'avoir mal ... il avait mal d'avoir peur ...

il continue son enfouissement ... ou son envol ...
parfois l'éclat de la lueur était si intense qu'il aveuglait les ténèbres maîtres des lieux, et qu'il lui rendait pour un moment, qui semblait si bref, l'usage des ses yeux , la plus part du temps privés de couleurs ...

il ne mesurait pas la durée de ce nouveau périple .. c'était peut être a cause de l'imperfection de son présent ou de la complexité de son passé ...

il se laisse emporter ...
l'odeur du magma parvient soudainement à ses narines ...
ou est-ce seulement un fragment de souvenir échappé de son amnésie...

التّكويرة

نكره حاجة اسمها كورة، ونكره الكلام عالكورة ... هكة مالصّغرة.. نتذكر كي كنت نمشي نكوّر فالحومة توفى التّكويرة بعركة والرابح يخسر سنّة ولّى ثنين ...
واحد مالنّاس كان عندي الزّهر على خاطر كنت ديما خاسر ههه...
أما منين جات هالعلاقة بن العنف والكورة ؟
يكفي باش الواحد يسمع غنايات الفيراج باش يحسّ بقوة هالعنف... كلام كيما نفجّر روحي، وكرتوش، ونفديك بالدم، وكاميكاز،وحريقة وبرشة كلام آخر صعيب عليا ..
فما برشة يقلك فئة شاذّة وشباب طايش و متعصب لجمعيّتو...
باهي نقولو متفاهمين ... إما ألي ما فهمتوش إلي فما كلمات كيما "ليبارتا" أى حرية وء"حكومة" وء"حاكم" وبرشا كلام حسّيتو خارج الموضوع ...
توا شمدخل الحريّة والبولسية فالكورة والجمهور والشباب الطايش والمتعصّب ؟ ... بالمجدّ تبلوكيت ومانجّمتش نفهم الحكاية ...
يضهرلي برشا كيفي موش فاهمين علاش شعب الكورة يكوّر بالحاكم والحاكم يكوّر بشعب الكورة ...
وحاسس فما برشا فاهمين ومطفيّن الضو .. كان نفطن بواحد نكّور بيه، ههه ...

(الهمهاما معزّتها عندي معندهاش علاقة بمفهوم التونسي للكورة )

...ثنين وسبعين سنة مبعد

ما عيني باش نكتب حتى كلمة ...

9 آفريل 1938 العباد قامو وهاجو عالأحتلال والقمع ... 72 سنة بالضبط مبعد، الشعب ينوح عالكورة ... مسكينة تونس فين هزيناها...

حتى لوقتاش بش نقعدو مطفين الضو ؟